Yağ Yağmur Yağ...

son dönemde en çok ihtiyaç duyduğum ses. O sesi duyduğumda yüzümde mutluluk beliriveriyor. Herşeyi unutup sadece o sesi dinleyerek huzur bulabiliyorum. o da bunu biliyor ki iki gündür başımdan ayrılmayıp ayların acısını çıkarır gibi bana sesleniyor. "gel" diyor "gel , gir koynuma, birlikte getirelim sabahı". Özlemişim kokusunu, çekebildiğim kadar içime çekiyorum bir nefeste. Sabaha kadar kucak açıyor bana. Koynunda uyutuyor. Arada bir yok oluyor. ama yine geliyor. giderse yine gelecek biliyorum. yıllardan beri, kendimi bildim bileli beraberiz. uzun olmuyor ayrılıklarımız. arada bir uğruyor bile, nerede olursam olayım beni bırakmıyor. seviyorum onu hem de çok ve ölene kadar benimle olmasını istiyorum. belki de onun kucağına doğduğum için bu kadar güçlü aradaki bağ. Annem anlatıyor; aylardan kasımmış ve o beni tüm zerafetiyle kucaklamış. ben hatırlamıyorum. hastaneden çıkıp arabaya geçerken ki arada elimi tutmuş ve ben gülümsemişim ona. o zamandan belli olmuş nasıl iyi birer dost olacağımız.sen dostum; hayatımın her anında ihtiyaç duyduğum o en güçsüz zamanlarımda sen yanımda oldun. sevdiğim o adamı geldiği yere yolcularken bile. nasıl oluyor da beceriyorsun beni bu kadar yakından takip etmeyi bilmiyorum. ama seni çok seviyorum ve sonsuza kadar da seveceğim. sana söz ki çocuğuma da sevdireceğim seni. Yağ Yağmur Yağ, beni susuz beni sensiz bırakma. her zaman sıkırtılarla içime işle bu sesi. damlaların bana hayat versin.ben hazırım gel ve saçımın her telini ıslatana kadar yağ...Hazırım.
şuan benim yanımda olan YAĞMUR' a
EYLÜL '09