26 Ağustos 2009 Çarşamba

ÖZLEMEK

şimdi farkediyorum da meğer ben ne çok özlem çekmişim... hemen hemen bütün yazılarım, bütün anılarım özlem üzerine kurulmuş...özlemek insan oğlunun doğasında varmış..ben yeni öğrenmişim bunu ve yeni farketmişim...özlemek güzelmiş. acı versede keyifliymiş..sanki özlemek için yaşar olmuşum. bir anıyı, bir yeri, bir günü veya bir insanı özlemeye alıştırmışım kendimi..şu sıralar herşeyi özler oldum hele ki yaşanmışlıkları özlemek en çok koyan şey bana...uzaktaki birini özlemek ise acı verici.. az kalacak uzakta hemen dönecek ama gelin görün ki kendime bile itiraf edemediğim sebepler var hayatımda, onu özlemek için geçerli sebeplerim var...ha bir de foça yı özlemek var bu aralar bende... gerçekten özlemek budur işte özlem duymak kokusunu içine çekmek istemek o kişinin veya o yerin... anlıyorum şimdi özlemi ben...ne kadar çok şey yaşamış ne kadar çok şey paylaşmışız meğersem orada... sırlarımız bile var foçada saklı kimsenin bilmediği iki kişiye ait sırlarımız bile var...foça cenneti de gösterdi bize cehennemi de.. aşk şarkıları da söyledik özgürlük şarkıları da... dans ta ettik kavga da... güldük te ağladıkta... üşüdüğümüz de oldu sıcaktan bayıldığımızda...tek kaldığımızda oldu kalabalık olduğumuzda... herkes yaşayamaz böyle güzel bir anıyı.. bize kısmetmiş değerini pek bilemedik seneye gittiğimizde dolu dolu içime çekicem o güzel keskin kokusunu foçanın...özlemek bir şeyi aramak, hissetmek ve özlemek.... benim tattığım en derin duygu bu bana kalırsa... hayatım özlemekle geçerse geçsin ben razıyım özlemlere.. yeterki sonu gelsin...
insan bir anda yalnız kalabilmeyi öğrenmeli artık..ben öğrenemedim bi türlü.. bi gün herkes yanımdayken
ertesi gün bi bakıyorum kimse yok...arkadaşlarım yanımda, sevdiklerim yanımda ama bi eksik var o güne ait bi eksiklik
"o" yok yanımda...2 inci gün alışma evresine gelirim, kabullenmeye çalışırım olmayanı,
başka kişilere aklımı vererek oyalarım kendimi,
gelin görün ki gece olunca anlarım onun eksikliğini...üzülmem nie üzüleyim ki derim..ama boşa aldanışımdır üzülürüm..
kim üzülmez ki?farkında olmanın farkına varırım o gece ertesi güne başka insanlara uyanmayı kafama korum ama olmaz yapamam
başkasını koyamam yerine hiç bi zaman onun yeri en önden ayrılmıştır bile ilk günden...
ilk günkü gibi düşünerek yatarım uykuya..yalnızlığıma uyurum haberim olmaz...

Begüm Oskay '09

UMURSAMAZLIK

umursamazlığın son noktasıdır durumum...
hiç bişey umrumda değildir,
gülerim eğlenirim gezerim,
hiç bişey yaşanmamış farzederek hayata devam ederim....

siz madalyonun o yüzünü görmeye devam edin,
ben yine evime gelince ağlıyım bağırayım,
yıkıyım dökiim herşeyi,
kendimde suç arıyım hep,
suç bende olmasa bile....

siz beni umursamaz insanın teki zannedin
ben yine içime atıyım bütün acımı,
her gün yeniden tazelenerek size güleyim,
akşama yine bayatlamış ekmek parçası gibi
sineyim köşeme....

siz benimle eğlenin gülün yine
ben kendimi güldüremezken hemde
ne kadar komik olduğumu söleyin bana
içimin ağlamasına engel olamasa da

siz beni böle tanımamaya devam edin yine,
ben kendimi tanıyamazken
iyi bakın bu gülen yüze
solması yakındır bilginize =)))