fotoğraflara bakarken farkettim de ne kadar çok anı biriktirmişiz seninle, doğum günleri, kutlamalar,
kendi aramızda buluşmalar.ne kadar eğlenmişiz,ne kadar sıkı sarılmışız poz verirken sanki
hiç ayrılmıcakmış gibi.ama bak şimdi yanımda yoksun.
en çok sevdiğim sen "küçük prens"im herşeyim dediğim kişi bi anda bi hiçe dönüştün.
tepkisiz, sessiz...ne kadar çok isterdim yine aynı şekilde sımsıkı sarılıp poz vermeyi..
aynı anda konuşmayı aynı anda susmayı ne kadar çok özledim bilemezsin...
hele ki tek bir hareketimden,bakışımdan ne söylediğimi bilmeni ve tüm içimi okumanı
ne kadar çok özlemişim...kardeş,oğul...her kefeye koydum seni.
şimdi tek bi fotoğrafla içim cız ediyosa bil ki hala herşeyden çok seviyorum seni
ve hala sen benim "küçük prens"imsin...
o aramızdaki kimsenin tarif edemediği duygu hala var mı?..
kimse bi daha o duyguyu göremicek benim gözümde sadece sen geldiğinde
ve bana aynı şekilde baktığında anlıcaklar ki evet bu kız hayata dönmüş...
şimdilik sadece bi cisimim boşlukta...
hacimsiz sevgisiz ve sensiz...